Nadwzroczność (dalekowzroczność, łac. hyperopia), to obok krótkowzroczności najczęściej występująca wada wzroku. Niektóre osoby dość późno zauważają, że na nią cierpią. Wszystko za sprawą zdolności kompensacyjnych ludzkich oczu. Jest to wada sferyczna, która wymaga korekcji. Jeśli ją masz sięgnij po okulary, albo soczewki kontaktowe. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że ta wada wzroku jest dziedziczna.
Kto cierpi na nadwzroczność?
Na tą wadę wzroku cierpią w szczególności dzieci oraz młodzież. Zaczyna się ona od dalekowzroczności fizjologicznej. Jest ona związana z tym, że gałka oczna się rozwija oraz kształtuje, podobnie jak cały układ optyczny, wraz z dorastaniem człowieka. Najczęściej znika po osiągnięciu wieku dojrzałego, ale zdarza się, że staje się ona przetrwała i zostaje na dorosłe życie. Dorosłe osoby mają z nią problem najczęściej z powodu przebytych chorób, w szczególności długoletnią cukrzycą. Potrafi ona uszkadzać siatkówkę oka (a dokładniej jej naczynia krwionośne).
Na czym polega dalekowzroczność?
Zdrowa osoba dzięki układowi refrakcyjnemu oka widzi obraz, który powstaje dokładnie na siatkówce oka. W przypadku nadwzroczności, obraz powstaje w nieprawidłowym miejscu – zaraz za nią. Dalekowzroczna osoba ma także specyficzną budowę oka – posiada ono zmniejszony wymiar przednio-tylny, albo jego układ optyczny zbyt mała linię łamiącą. Umiejętność akomodacji, którą wykorzystują nasze oczy pozwala na dostosowanie skupiania promieni do wielkości i kształtu oka.
Jakie są objawy dalekowzroczności?
Objawia się ona widzeniem w dobrej ostrości tylko przedmiotów, czy krajobrazów które znajdują się w znacznej odległości od oczu. Rzeczy, które oglądamy z bliska są wtedy nieostre i zamazane. Jeśli nie zaczniemy leczyć choroby, możemy mieć problem z widzeniem zarówno rzeczy z bliska, jak i z daleka. Typowe objawy będą zachowywały się inaczej w zależności od tego, w jakiej grupie wiekowej będzie osoba, która cierpi na tą przypadłość. Wszystko przez to, że akomodacja oka zmienia się (w zasadzie zmniejsza) razem z rosnącym wiekiem.
Innymi, także popularnymi objawami dalekowzroczności są ból głowy, problemy z zezem zbieżnym, czy ból samej gałki ocznej. Problemem jest to, że np. ból głowy towarzyszący wadzie nie jest specyficzny, dlatego jest często mylony z migrenami.
Rodzaje nadwzroczności
Nadwzroczność możemy podzielić wg kilku kryteriów:
✅ ze względu na obraz kliniczny wyróżniamy dalekowzroczność prostą, patologiczną oraz funkcjonalną.
✔️ Prosta – bez konkretnej przyczyny, efekt różnorodności biologicznej),
✔️ Patologiczna – jest wynikiem choroby, urazu albo złego rozwoju organizmu,
✔️ Funkcjonalna – to efekt upośledzonej zdolności oka do akomodacji.
✅ ze względu na stopień zaawansowania mamy dalekowzroczność niską (wada do +2,0 dioptrii), umiarkowaną (+2,0 do +5,0 dioptrii) oraz ciężką (powyżej +5,0 dioptrii).
To, na jaką formę dalekowzroczności cierpisz z pewnością pomoże Ci określić lekarz okulista po dokładnym wywiadzie oraz zbadaniu gałki ocznej. Skieruj do niego swoje kroki, jeśli zauważysz objawy u siebie, albo Twojego dziecka.
